Het eerste persbericht uit 2013
PAPENDRECHT - Aanstaande zondag 3 februari vindt er een speciale Johnny Cashdienst plaats in de Morgensterkerk aan de Muilwijckstraat, die inmiddels de landelijke pers heeft gehaald. De bekende Papendrechtse psycholoog Matthijs Goedegebuure zal hierbij een aantal nummers live vertolken. Hij is al van kleins af fan van Johnny Cash en zingt dagelijks zijn songs op zijn gitaar.
Matthijs blikt alvast vooruit: "Komende zondag mag ik een paar songs van Johnny Cash zingen in een bijzondere kerkdienst rondom de gospels en het geloof van Johnny Cash. Een bijzondere eer. En een fantastisch initiatief van Piet van Die, predikant van de Morgensterkerk. Een bijzondere eer, maar tegelijkertijd ook een twijfelachtige eer. Want Johnny Cash wordt veelvuldig geïmiteerd, maar is door niemand na te doen. Cash heeft bijna 50 jaar gezongen wat hij geloofde, wat hij voelde en wat hij was. Als veertiger zong met zijn beroemde, krachtige, gerijpte stem van een veertiger; en als zeventiger zong hij met de gebroken, kwetsbare stem van een bejaarde. Maar altijd songs die hij al sinds zijn kindertijd zong. Hij zette met volle overgave in wat hij had op dat moment en bouwde daar als professionele artiest met anderen een passend muzikaal decor omheen. Als je al iets van Johnny Cash zou kunnen overnemen is het misschien wel dat: zet in wat jij hebt. Verwoord wat je gelooft en doe vooral dat wat je je hele leven al doet.
Dat ga ik komende zondag dus ook doen. Ik ga geen bewegingen van Johnny Cash nadoen. Ik ga niet krampachtig zijn stem proberen te imiteren, zijn look of zijn gitaarspel. Ik ga inzetten wat ik heb. Dat is ongetwijfeld ook het makkelijkste. Al vanaf mijn 14e jaar zing ik bijna dagelijks nummers van Johnny Cash. Van sommige weet ik niet eens meer precies hoe Cash ze zelf meestal deed. Door ze duizenden keren te zingen, heb ik ze me eigen gemaakt. Zoals Johnny dat zelf ook deed met songs van Kris Kristofferson en anderen. Het enige wat je mensen kunt geven is toch dat wat God jou heeft gegeven? Natuurlijk zal ik uit respect voor de Man in Black een zwart jasje van mijn buurman aandoen. En natuurlijk ga ik niet mijn hoogste noten zingen. Maar ik ga geven wat ik heb. En ik durf wel te zeggen dat dat toevallig heel dicht bij de drive en de stijl van Johnny Cash ligt ...
Op het moment dat ik als 14-jarige jongen de muziek van Johnny Cash ontdekte, dook Cash zelf het dieptepunt van zijn carrière in. Hij was duidelijk het spoor kwijt. Zijn nieuwe platen deden het niet meer. Zijn contracten werden opgezegd en Cash werd op de rommelzolder van Nashville gezet. Geen enkel radiostation draaide nog iets van hem. Hij probeerde wanhopig zijn oorspronkelijke sound uit de vijftiger jaren terug te pakken. Back to the roots. Maar zelfs dat werkte niet. Ik ben rond mijn 18e bij het laatste live-concert van Johnny Cash in Nederland geweest. Een triest bewijs van zijn dieptepunt: een paar honderd man in een afgehuurde sporthal. Vlak voor het eind van het concert liep ik naar de uitgang waar de muzikanten door naar buiten moesten. Zonder security, gewoon in zijn eentje, kwam de Man in Black naar de deur lopen terwijl de band nog speelde op het podium. Hij knikte beleefd naar me en zei 'Hello, thank you'. Ik knikte beleefd terug, zei ook 'thank you' en hij liep de deur uit.
Niemand had kunnen denken dat het grootste succes van Johnny Cash toen nog moest komen. Dat er toen al producers, nieuwe muzikanten en jongere mensen van een andere generatie in ontwikkeling waren om zich bij Cash te voegen in de laatste jaren van zijn leven. De American Recordings, waarvan de laatste in 2010 is uitgekomen, hebben Cash helemaal teruggehaald van de zolder. Waar Nashville het liet zitten, kwam Johnny via MTV als een oude, grijze man op de iPods van tieners en twintigers terecht en kregen zijn videoclips de hoogste Awards. 'That old wheel is gonna roll around again, and it will even up the score ... ' zong Cash midden in de moeilijke jaren 80. Zoals hij zong, is het gegaan. Inspirerend.
Voor mijn kinderen zal het zondag vast een vreemd en tegelijkertijd heel vertrouwd moment zijn. Papa zingt gewoon net als thuis voor de zoveelduizendste keer dezelfde liedjes. Alleen is er nu de akoustiek van een kerk bij, en een heleboel mensen die meeluisteren naar de liedjes waar zij 's avonds bij in slaap vallen. Ik hoop dat ze wakker blijven tijdens de dienst :-)", aldus Matthijs Goedegebuure.
Matthijs blikt alvast vooruit: "Komende zondag mag ik een paar songs van Johnny Cash zingen in een bijzondere kerkdienst rondom de gospels en het geloof van Johnny Cash. Een bijzondere eer. En een fantastisch initiatief van Piet van Die, predikant van de Morgensterkerk. Een bijzondere eer, maar tegelijkertijd ook een twijfelachtige eer. Want Johnny Cash wordt veelvuldig geïmiteerd, maar is door niemand na te doen. Cash heeft bijna 50 jaar gezongen wat hij geloofde, wat hij voelde en wat hij was. Als veertiger zong met zijn beroemde, krachtige, gerijpte stem van een veertiger; en als zeventiger zong hij met de gebroken, kwetsbare stem van een bejaarde. Maar altijd songs die hij al sinds zijn kindertijd zong. Hij zette met volle overgave in wat hij had op dat moment en bouwde daar als professionele artiest met anderen een passend muzikaal decor omheen. Als je al iets van Johnny Cash zou kunnen overnemen is het misschien wel dat: zet in wat jij hebt. Verwoord wat je gelooft en doe vooral dat wat je je hele leven al doet.
Dat ga ik komende zondag dus ook doen. Ik ga geen bewegingen van Johnny Cash nadoen. Ik ga niet krampachtig zijn stem proberen te imiteren, zijn look of zijn gitaarspel. Ik ga inzetten wat ik heb. Dat is ongetwijfeld ook het makkelijkste. Al vanaf mijn 14e jaar zing ik bijna dagelijks nummers van Johnny Cash. Van sommige weet ik niet eens meer precies hoe Cash ze zelf meestal deed. Door ze duizenden keren te zingen, heb ik ze me eigen gemaakt. Zoals Johnny dat zelf ook deed met songs van Kris Kristofferson en anderen. Het enige wat je mensen kunt geven is toch dat wat God jou heeft gegeven? Natuurlijk zal ik uit respect voor de Man in Black een zwart jasje van mijn buurman aandoen. En natuurlijk ga ik niet mijn hoogste noten zingen. Maar ik ga geven wat ik heb. En ik durf wel te zeggen dat dat toevallig heel dicht bij de drive en de stijl van Johnny Cash ligt ...
Op het moment dat ik als 14-jarige jongen de muziek van Johnny Cash ontdekte, dook Cash zelf het dieptepunt van zijn carrière in. Hij was duidelijk het spoor kwijt. Zijn nieuwe platen deden het niet meer. Zijn contracten werden opgezegd en Cash werd op de rommelzolder van Nashville gezet. Geen enkel radiostation draaide nog iets van hem. Hij probeerde wanhopig zijn oorspronkelijke sound uit de vijftiger jaren terug te pakken. Back to the roots. Maar zelfs dat werkte niet. Ik ben rond mijn 18e bij het laatste live-concert van Johnny Cash in Nederland geweest. Een triest bewijs van zijn dieptepunt: een paar honderd man in een afgehuurde sporthal. Vlak voor het eind van het concert liep ik naar de uitgang waar de muzikanten door naar buiten moesten. Zonder security, gewoon in zijn eentje, kwam de Man in Black naar de deur lopen terwijl de band nog speelde op het podium. Hij knikte beleefd naar me en zei 'Hello, thank you'. Ik knikte beleefd terug, zei ook 'thank you' en hij liep de deur uit.
Niemand had kunnen denken dat het grootste succes van Johnny Cash toen nog moest komen. Dat er toen al producers, nieuwe muzikanten en jongere mensen van een andere generatie in ontwikkeling waren om zich bij Cash te voegen in de laatste jaren van zijn leven. De American Recordings, waarvan de laatste in 2010 is uitgekomen, hebben Cash helemaal teruggehaald van de zolder. Waar Nashville het liet zitten, kwam Johnny via MTV als een oude, grijze man op de iPods van tieners en twintigers terecht en kregen zijn videoclips de hoogste Awards. 'That old wheel is gonna roll around again, and it will even up the score ... ' zong Cash midden in de moeilijke jaren 80. Zoals hij zong, is het gegaan. Inspirerend.
Voor mijn kinderen zal het zondag vast een vreemd en tegelijkertijd heel vertrouwd moment zijn. Papa zingt gewoon net als thuis voor de zoveelduizendste keer dezelfde liedjes. Alleen is er nu de akoustiek van een kerk bij, en een heleboel mensen die meeluisteren naar de liedjes waar zij 's avonds bij in slaap vallen. Ik hoop dat ze wakker blijven tijdens de dienst :-)", aldus Matthijs Goedegebuure.
Wil je meer weten over mijn werk als psycholoog, schrijver of muzikant? Kijk dan op één van mijn websites.