Overzicht schrijfsels
Deze woordschilderingen zijn voor iedereen die niet begrepen werd. Of zichzelf niet begreep. Of allebei. En voor iedereen die de ander niet begrijpt. Ik schrijf dus voor jou. En voor mezelf. Ik bid dat we elkaar beter mogen begrijpen. En dat dit onze wereld weer een beetje mooier mag maken dan hij nu is geworden.
Deze concept-teksten zijn nog in bewerking. Ze worden soms dagelijks bijgewerkt. Je mag meekijken. Liever (nog) niet delen op internet. Privé naar iemand doorsturen is prima. Hieronder een overzicht van mijn laatste schrijfsels.
Songteksten | Psychologie | Persoonlijk | Talent | Wetenschappelijk
Songteksten | Psychologie | Persoonlijk | Talent | Wetenschappelijk
Oudere schrijfsels
Waarom schrijf ik?
Ik schrijf over de verschillen tussen karakters, binnenwerelden en innerlijke talen. Omdat ik geloof in respect voor de ander die anders is. En in luisteren naar die ander zonder oordeel.
Ik schrijf omdat ik zie dat polarisatie, oordeel, wantrouwen, verwijdering, vijandschap, eenzaamheid, onbegrip en karikatuurvorming zoveel kapot maakt. Het zit blijkbaar in ons. In mij. In jou. Ik schrijf omdat eerlijke liefdevolle en zoekende woorden een wapen zijn tegen ontwrichting, eenzaamheid, zonde, leugens en verbittering.
Ik schrijf omdat we allemaal ongelofelijk complex zijn; we kunnen onszelf en de ander nooit helemaal begrijpen. Maar wel steeds beter. Liefde is niet ingewikkeld. Mensen wel.
Ik schrijf niet omdat ik veel meen te weten of een voorbeeld ben. Verre van dat. Ik schrijf juist omdat ik zoveel niet weet, maar wel zoek hoe ik kán weten en ooit misschien een klein voorbeeld mag zijn. Al was het maar in het omgaan met fouten, pijn en strijd.
Ik schrijf voor jou, die zichzelf niet meer herkent in deze wereld en in de mensen om je heen. Dat is gruwelijk eng. Je bent niet gek. Ik bid dat er iets tussen mijn schrijfsels zit waar je wél iets in herkent van jezelf. Of dat jou helpt om oordeel los te laten. Vooral over jezelf.
Ik schrijf omdat er altijd hoop fluistert. Altijd. Echt. Het vraagt oefening om het te horen. Ik hoor het soms ook niet meer. Dan ga ik schrijven ... herschrijven, zoeken naar woorden die 'kloppen'.
Ik schrijf ook omdat ik zonder schrijven simpelweg zou stikken. Ik kan eigenlijk niet anders. Vergeef me.
Je neemt me het meest serieus als je me niet té serieus neemt. Mijn zinnen zijn slechts pogingen om één bepaald perspectief te schilderen in woorden. Tussen duizenden andere waardevolle perspectieven.
En voor iedereen die ook schrijft of schildert: blijf schrijven. Blijf alsjeblieft schilderen. Zo blijf je leven.
Ik schrijf over de verschillen tussen karakters, binnenwerelden en innerlijke talen. Omdat ik geloof in respect voor de ander die anders is. En in luisteren naar die ander zonder oordeel.
Ik schrijf omdat ik zie dat polarisatie, oordeel, wantrouwen, verwijdering, vijandschap, eenzaamheid, onbegrip en karikatuurvorming zoveel kapot maakt. Het zit blijkbaar in ons. In mij. In jou. Ik schrijf omdat eerlijke liefdevolle en zoekende woorden een wapen zijn tegen ontwrichting, eenzaamheid, zonde, leugens en verbittering.
Ik schrijf omdat we allemaal ongelofelijk complex zijn; we kunnen onszelf en de ander nooit helemaal begrijpen. Maar wel steeds beter. Liefde is niet ingewikkeld. Mensen wel.
Ik schrijf niet omdat ik veel meen te weten of een voorbeeld ben. Verre van dat. Ik schrijf juist omdat ik zoveel niet weet, maar wel zoek hoe ik kán weten en ooit misschien een klein voorbeeld mag zijn. Al was het maar in het omgaan met fouten, pijn en strijd.
Ik schrijf voor jou, die zichzelf niet meer herkent in deze wereld en in de mensen om je heen. Dat is gruwelijk eng. Je bent niet gek. Ik bid dat er iets tussen mijn schrijfsels zit waar je wél iets in herkent van jezelf. Of dat jou helpt om oordeel los te laten. Vooral over jezelf.
Ik schrijf omdat er altijd hoop fluistert. Altijd. Echt. Het vraagt oefening om het te horen. Ik hoor het soms ook niet meer. Dan ga ik schrijven ... herschrijven, zoeken naar woorden die 'kloppen'.
Ik schrijf ook omdat ik zonder schrijven simpelweg zou stikken. Ik kan eigenlijk niet anders. Vergeef me.
Je neemt me het meest serieus als je me niet té serieus neemt. Mijn zinnen zijn slechts pogingen om één bepaald perspectief te schilderen in woorden. Tussen duizenden andere waardevolle perspectieven.
En voor iedereen die ook schrijft of schildert: blijf schrijven. Blijf alsjeblieft schilderen. Zo blijf je leven.
